SEVMEK
SEVİLMEK
Dostum sen hiç;
gözleriyle değil de
içi kan ağlayan biri gördün mü?
nedenlerini kendine sordun mu?
o insan ya karşılıksız aşkın esiridir,
ya halkı açtır,
ya halkı susuz.
Ya çok sevdiği güvercinleri kafeste
ya da duyguları kelepçelenmiştir.
İnsan bazen,
karşılıklı ilişkilerde
çok büyük yanılgılar yapabiliyor,
insanları sevmek güzel de,
karşılığını göremeyince,
güzellik kalmıyor meydanda,
yıkılıyorsun,kırılıyorsun,
ağlıyorsun
ama her zaman sonunda;
yıkılanda,kırılanda,
ağlayanda sen oluyorsun.
Neden insanlar böyle?
Neden sevildiklerini bilmiyorlar?
Onlar için ölsen de,
mahpuslarda yatsan da,
gençliğinin baharı kışta olsa,
ağlasan da sonunda,
duygular bir küreye hapsedilince;
ne yapsan nafile.
Hayatta en güzel şey,
sevmek gibi bir şey.
Fakat sevmek için dostum
sevilmekte gerek.
ama böyle düşünmek
biraz acı, biraz keder
yeter artık yeter.
Sevgisizliği unut artık.
İçinde daima
şu var ya hani;
ustanın söylediği;
hani şu sol memenin altı var ya;
işte orası kararmasın sakın ha.
Kalbin her zaman sevgi,
düşüncelerin her zaman sevgi,
dizelerin her zaman,
anlam dolu olsun.
ama için yılgın,
gönlün ışıksız,
gözlerin yaşlı olmasın dostum.
Sevgi çiçektir,
seversen güzelleşir.
Sevgi emektir,
işlersen tomurcuklanır.
Sevgi umuttur,
mücadele edersen gerçekleşir.
Sevgi hayattır,
seversen yaşanır.
Oysa sevmek sevilmek,
ne acıysa, ne yokluksa.
oysa umut hayal etmek,
düşlenilmemiş daha.
Sevmek gibi bir şey var ya;
anlaşılmamış daha.
Biliyorum herkes bir gün;
bir gün herkes sevecek.
Yaşamasını, mücadele etmesini,
ölmesini, zaferlerini,
sevgililerini sevecek.
O zaman hayat
halkın omuzlarıyla,
güçlenecek, mutlu olunacak.
İnsanlar olacak,
insanlar güneşi,
omuzlarında taşıyacak.
İnsanlara sıcaklık,
aydınlık gelecek.
Sonra bahçelerde,
güller beslenecek,
sonra meydanlarda,
halaylar çekilecek,
ve insanlar,
sevdikleri güvercinlerini,
atmacasız rahatça gökyüzünde
sevgiyle, özlemle uçurabilecek.
29.Ocak.88
Kayıt Tarihi : 29.4.2007 00:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgi emektir. Adnan ŞAHİN Biliyor musunuz? Kalabalıklar da gözüm hep, yaşlıların ve çocukların üzerinde olur. Yaşlılar ve çocuklar o kadar çok benzerler ki birbirlerine. Yürürlerken kaldırımda adım adım, gözüme çarparlar hemen; on adım ileride, yaşlı bir amca ya da teyze, yolun kenarında öylece durup, telaşlı bir serçe gibi pır pır, kaygılı bakışlarla karşıya geçmek için cesaretlenirken görünce, usulca sokulur yanlarına, kolluna girer, ya da ellerinden tutar “ birlikte geçelim mi anne ya da baba “ derim. Önce gözlerime bakarlar,(eskiler hep insanların gözlerine bakarlar dikkat edin) gönül gözleriyle görüp beni, bir çocuk edasıyla ışıl ışıl olur, telaşları biter, gülümserler ve “ Allah razı olsun yavrum senden veya sağol yavrum. “ derler. Yavaş adımlarla vızır, vızır arabaların gidip geldiği, asfalttan uygun bir zaman da, geçeriz karşıya. Son adımdan sonra, derin bir oh çekip nasıl mutlu olurlar bilir misiniz? Oyuncağına sımsıkı sarılan bir çocuk edasıyla gülümserlerken, öperim ellerini, bir istekleri olup olmadığını sorarım ve ‘’allahaısmarladık anne yada baba der uzaklaşırım, onlarsa genellikle gözlerimden öperler ve ardımdan benim için dua ederler. Ve çocuklar... Kalabalıklar da başlarına her an bir şey gelecek korkusuyla, oraya buraya koşuşturan çocuklardan ayıramam gözlerimi. Sarışın, kumral, kapkara, kimi maviş, kimi zeytin, kimi ela, bebişler, bızdırıklar, haytalar, veletler, diye seslendiğimiz, çocuklar, çocuklarımız. Sevgiyi bir kilometre öteden çağırır ve tanırlar. Kimde olursa olsun, gülümseyen gözlere takılıp kalırlar, hele onlar da gülü gülüverince; içimizi sımsıcak ısıtırlar. Yüreği güm güm sevgi ile atan canlar; yaşlılar ve çocuklar için candan da yakındırlar. Çünkü onlar, tanırlar, bilirler ve söylerler ki; sevgi emektir….
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!