Sevmek Seni Şiiri - Gürkan Aykut

Şehir söndü
Gündüzler küldü
Gülüşlerinin allığında
Kızaran güldü.

Yudumlu kahveler,
Boğazımdan geçiyor günler,
Senliğin bolluğunda
Mutluluk tadıyor telveler.

Ertesi, bir önceki
Dünki, şimdi ki
Sendeliğimde çitte kavrulmuşluğum
Lezzettim mi? Sendendir.

Seviyorum dedi,
Seviyorum dendi,
Göz gerildi
Bakış deldi de geçti.

Ellerine değmeyince üşürüm,
Buz keser ayaklarım
Yanar bağrım,
Ilık akar kanım,
Durulur deliliğim
Kaç mevsimsin
Hangi güzel manzara sana denk düşer
Ne kadar yol gidilirse varılır sana
Nasıl sarılsam hoyrat rüzgarına
Niçin savurulup gitsem kurumuş bir yaprağın solukluğunda
Nedenlerin arasında seni nedensiz sevişim
Kimdim senden önce...

Sulu bakışlarından serildi ay ayaklarımın altına,
Sızdım, sokuldum pınarların arasından sana,
Gonca değdi yanaklarıma
Sen kanadı ellerim.

Günlerden sonbahar, halsizliğimde ferli bakışlarım
Kalp atışlarımda çatlayışı bademlerin
Solup gidiyor yapraklar,
Neyim ben, sende rengarenk açan.

Karadır kaşım karadır gözüm
Ne ot biter ne de bir bağda yere düşer üzüm,
Gözlerindedir asıl bereket
Sende açar papatyalar, sende uçar kelebekler
Senden yansır tüm güzellikler.

Asıktır suratım,
Bir tek sana güleç.
Dalında buruşukluğu bendendir meyvenin
Buruşuktur yüzüm
Mayın tarlasından hallice
Senin elleri değince
Anladım ki dokununca patlamıyorum
Sen çekince ellerini amansız imha oluyorum.

Ah sendeliğim,
Ah tutunuşum sana
Yel oluşun,
Saman gibi karışımışlığım sana.
Sevmek seni,
Seni sevmek...