Sevmek Sandığın Kadar Kolay Değil Sevdiğim

Sus şimdi,
Allah aşkına sus.
Açıldığında beni her yerimden yaralayan,
O iki dudağının arasından bir cümle daha çıkmasın.

Sus ve sadece beni dinle.
Dinle ki,
Son kez duyacağın ve asla unutamayacağın sesim,
Kulaklarında çınlasın.

Sevmek öyle sandığın kadar basit birşey değil sevdigim.
Kirlendik biz,
Sevgimizi de kirlettin üstelik.
Hiç acımadan masum olan ne varsa aşk adına,
Hepsini bitirdik.

Yaşamadın sen, yaşamadın sevdiğim.
Sevdiğin kişinin ''Seni sevmiyorum ben.'' demesi nasıl bir şeydir asla bilemezsin.
Nasıl da koyar yüreğine insanın.
Kağıtlardan başka kimseye söyleyemez, delirirsin.
Ellerini tuttuğun halde,
Gözlerine baktığın kişinin,
Bir başkasıymış gibi karşında durması ne demek sen bilemezsin.

Sevmiyorsan rol yap,
Beni sevdiğini söylede git,
Ya da son kez öp beni sanki seviyormuş gibi.
Bunları demenin, yaşamanın ne demek olduğunu sen bilemezsin.
Çünkü sevgi senin sandığın kadar kolay bir şey değil sevdiğim.

Ben sana dedim, dedim sevdiğim.
Ne kadar çok seversen,
O kadar çok saklamak zorunda kalırsın sevgini.
Sevmek kimi zaman alçakca sırtından vurur seni,
Korkak bir gecenin koynunda yanlızlığa boğar insanı.

Düşüncelerin sevgin olur,
Hasretin, özlemin, arzun.
Bazen de gözlerinden akan yaş olur,
Boğazında düğümlenen hıçkırık olur sevgin.

Rüyaların olur sevgin.
Bir nefes kadar yakınındadır,
Uzatırsın ellerini tutamazsın.
Sen yaklaşmak istedikçe senden uzaklaşır.
Sen kaçtıkca gölgen olur,
Adım adım takip eder seni.

Şimdi gidiyorum.
Belli ki senin gitmeye hiç niyetin yok.
Sana yaşanması gereken her şeyi bırakıp,
İşte gidiyorum.
Seni daha fazla karanlığımda boğmadan,
Seni daha fazla üzmeden,
Gidiyorum sevdiğim.