Sevmek Ölüm Kalım Meselesi Değildir

3 metre karelik odamda buz kesti her yerim.
Senin başkasıyla olma ihtimalini düşünmem bile yetti bana.
Yarım kalan bir şarkıyız şimdi,
Dillerimizde en küfürlüsünden birkaç sevda sözü ve alabildiğine sitem.
Tercih ettiğimiz hayatlar doğru olanlar mı diye düşüneme fırsatı bile bulamadık biz.
Karanlık bir kuyunun dibine itilirken umutlarımız,
Sesimizi duyurmaya çalışmak yerine sadece sustuk.
Sessizliğin en derin uçurumunda kayboldu hayallerimiz,
Söylenen birkaç cümleye bağladığımız yalnızlıgı tadıyoruz şimdi.

Bütün sevda masalları mutlu sonla bıtmıyor ki,
Başrolunu paylaştığım bütün sevda hayalleri,
Yarıda kalmaya mahkum bu aralar.
Sevdalıların mutlu olduğu tek yer hayallerimizdi,
Oysa artık onlar bile her şeyin yalan olduğunu söylüyor bize.

''Neden her güzel şeyin sonu var ki'' dıye düşünmek istemiyorum artık.
Sonu olmayan hiçbir şeyin bulunmadığını öğrendim,
Ama bunu kendime bile söylemekte neden bu kadar zorlanıyorum ki?
Neden korkuyorum?
Cevabını bulamadığım veya bulmak istemediğim bu iki soruyu,
Hayatımızda hep bir ayrılık olduğunda sormak zorunda mıyız kendimize?

Aslında dünyada çektirdiğimiz bütün acıarın bedellerini tek tek ödeten birileri çıkıyor karşımıza! !
''Neyin bedeli bu allahım! '' sorusuna bulunamayan cevaplar,
Aslında hep bir belirsizlik gibi dursa da beynimizin sol yanında,
Çok rahat hatırlayabileceğimiz cevaplar oluyor çoğu zaman.

Aslında biz kendimize yükleyemediğimiz suçları,
Kendimizde arayamadığımız kusurları hep karşı cinslerde aramaktayız.
Yanılgılar, yanlışlar, hatalar belki de her bu yüzden.

Hangimizin hayatında kalbini, ruhunu delik deşik eden bir AŞK hikayesi yok ki?
Hangimiz yaşadığımız ilişkilerden ders alıp,
Bir sonrakinde o hataları yapmamaya özen gösteriyoruz?

Hiçbirimiz..

Aslında bizler adı aşk, sevgi her neyse bu ilişkilere,
ÖLÜM KALIM savaşı gibi bakmasak,
''Ya benimsin ya toprağın! '', ''Sensiz ben yaşayamam.''
Gibi sözlerin sadece LAF sadece bir anlık his olduğunu o an kavrasak,
Belki bu denli acılar çekmez yüreklerimiz....