Sevmek Öldürmez Haşlar Şiiri - Nebi Ünler

“Sevmek ölmekle başlar” deme; yanılıyorsun
Sevmek öldürmez haşlar… Forsa eder canana…
Seni, beni unutup, Biz ile yaşıyorsun
Sevenin sevilmesi, taç taktırtmak canana!

Sevmek gönüllü sürgün, vuslat bağlı sabıra
Canana paspas olup, of demeden çiğnenmek…
Yürekten gülebilmek, yerli yersiz tavıra
Mutluluk şartı sabır, birde benlikten geçmek!

Tanrı’dan sen diledin, On yaşına girmeden
Ferhatlığa soyundun, bir duvarcık delmeden…
Okurken ağlatırdı, Kerem, Mecnun aşkları,
Bil sevmeye mecbursun, seveceksin ölmeden.

Gençlik, olgunluk geçti, toprak diyorken kanka
Bir tek sevenim yokken, gönlüm aşka, şen banka
Bu çağ da geçmez akçe, sevmek yeniden sevmek
Eşeğim yokken gönül, dilersin Zümrütanka.

Yatlar, katlar, çarşılar, olsa örtermiş ayıp
Kaderindir yutkunmak, Peri Kızları sayıp…
Şükürler olsun Mevla’m ben sevmekten memnunum
Sevmeyi bilmeyenin iki dünyası kayıp!

Heves değilse bela, sevmek denilen illet
Yavuz Selim de olsan, gama gark eden zillet…
Sevmek öldürmez haşlar, ağlama Yılgın Yağmur
Çocukken AŞK diledin, huzur dilerken millet.

Aşiyansız, 15.02.20 – 13.22 Y.Y.