Akşamın olduğu yerde bıraktım gölgemi
Yalnızlık dedikleri bu olsa gerek,anladım
Sıkıp dişlerimi birleştirdim ellerimi
Sevmek ne zormuş, hıçkırarak ağladım
Sonsuz vadiye bakan bu yamaç kenarında
Ölüme titriyor ayaklarım, kararsızım
Sanki ruhum bir meleğin kollarında
Bedenim bensiz,işte o kadar yalnızım
Bizim şarkımız diye mırıldanıyorum sessizce
Şimdi biz diye bir şey yok kahroluyorum
Bir hancer batıyor kalbime sinsice
Ben ölüm bestesi yazıyor,soluklanıyorum
Kayıt Tarihi : 15.9.2008 23:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!