sevmek ne güzel,
sevmek insanları,
hiçbir şey beklemeden,
hiçbirini ayırmadan! ..
sevmek bu kenti,
sevmek kaldırımlarını,
baharlarını, kışlarını,
kedilerini, kuşlarını! ..
sevmek kendini unutarak,
sevmek sonsuz bir güven duyarak,
sevmek yokluğunu,
ve sarılmak kuytularda,
sarılmak yalnızlığa! ..
hayat ne güzel,
insan olmak ne güzel şey,
ve yaşamak insanca! ...
Kayıt Tarihi : 29.12.2008 17:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İnsan ayrılıkları da sevebilir. Acısı bir türlü dinmeyen bir ayrılığın ardından yazılmıştır bu şiir.
Görebilmek ne güzel şey.
Bir gönülü yıkmak değil,
Örebilmek ne güzel şey.
TÜM YORUMLAR (1)