Sevmek, kanadı olmalı insanın, öyle basit sevmeleri olmamalı, bir kartal gibi doruklarına çıkabilmeli evrenin. Güçlü olmalı direnmeli her zorluğa ve bir serçe kadar narin olmalı bir buğday tanesini taşıyabilmeli.
Sevmek, kanadı olmalı insanın, en uzaklara gittiğinde bile geri getirebilmeli, bilmeli baharın cemre düşmüş hallerinde döneceğini.
Sevmek, kanadı olmalı insanın. Sevgiliden aldığı ışığı taşıyabilmeli evrenin yaratılış hikayesine, öyle basit olmalı masalları, ne kahramanlara ihtiyaç duymalı nede krallara.
Sevmek, kanadı olmalı insanın. Görünce güneşi O sanmalı, kanat çırpmalı yanıp kül olacağını bile bile uçmalı ona doğru.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta