sevmek iki kişiliktir derler
ama biz hep tek kişi kalıyoruz
bir cehennem, bir sırat köprüsü kuruluyor ansızın
oradan illa ki birinin düşmesi gerekiyor
sadece nefret değil, aşk da kendine kurban istiyor
ve Tanrı, verdiğini çarçabuk geri alıyor
her şey ondan gelmiş yine ona dönüyor
köpekler de insanlar gibi tek başına ölüyor
hayat, kılıcını en çok acıyan yerimize saplıyor
bize de yaralı yaşamak düşüyor…
Kayıt Tarihi : 28.9.2017 22:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Vakitsizce hayatını kaybeden köpeğim Paşa'ya yazılmıştır...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!