Kader bağlamış geceleri ardısıra yaşantıma,
Günyüzünde ayırmamış bir canlık yer bana.
Karanlıkta kalıyor gözlerim aynalar karşısında,
Bir ben, bir de karşımdaki ben var yanımda.
Koşup kaçmak istiyorum karanlıklardan delice,
Çarpmak insanlara düşüp yuvarlanana kadar.
Yorulup yıkıldığım yerde öylesine durmak,
Birinin gözlerine düşene kadar kalmak istiyorum.
Gönül ister de kader izin verir mi sevdalara?
Ayaklar gider de dudaklar yol verir mi başlangıçlara?
Gözler yerleri ezberleyip dönüş yoluna vardığında,
Kaderin geceleri başlar ardısıra yaşantıma.
Ben de sevmek istiyorum yolda yürürken birini,
Kaderin elinden kaçıp sarılmak katıksız delice.
Gerçekten, sorgusu aklıma bile gelmeden,
Sevmek istiyorum, ama sevemiyorum birini.
08/08/2005 22:50
Ufuk ÇobanKayıt Tarihi : 8.8.2005 22:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!