Yüce Mevlâm; bir hüsn’ü-alem yaratmış kainatı,
Gün nuruyla nurlandırıp, geceyi mehtap içinde.
Nimetler ki! Her birinin ayrı ayrı, rengi-tadı
Kudretiyle, gezegenleri bir afitap içinde
Birbirine öyle mütenasip gündüz-gece, gök-yer
Döner dururlar, inceden ince bir hesap içinde.
Gözlerini yumsan da bir kendini düşünsen yeter,
Seni Hakk’a sunmak için, tutacağın kalp; içinde.
Tasarım bir harika, oturtmuş taşları yerine
Kimi gamından kam almış, bir alem’i-ab içinde.
Kimi ağlar-kimi güler, kimi yanar kaderine
Kimi pür-neş’e şevkinden, kimi ıstırap içinde.
Kimini yüceler yücesi yapmış, bir ümmi iken
Kimi dalâlete düşmüş, Kurân-ı kitap içinde.
İbret içindir, niçin o güzelim güllerde diken?
Yaradan’ı anlatırlar, aşikâr hitap içinde.
Kimi üşenir yapamaz-katla’namaz mihnetine
Kimi yapmaya çalışır, olsa da bitap içinde.
Susuzluktan kavrulurken bir bilseydi; minnetine
Sunulurdu karşılığı, altından bir kap içinde.
Sevgisiz, illâki sensiz bırakma bizi Ya Rabbim!
Ruhumuz bunalmasın bir hayal’i-serap içinde.
Neden-Niçin-Nasıl-Nerde-Ne zaman, 5 Ne- 1 Ka-Kim?
Görmek için her varlıkta-Sevmek için Rab; içinde...
http://alinihatozer.blogcu.com
Ali Nihat ÖzerKayıt Tarihi : 6.10.2007 21:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!