yakılan kitap külleriyle biledim yüreğimi
bir başına bıraktım gereksiz kavgaları
bir tutam sevgi için
bölüşme isteği için
kapı kapı dolaşıp aşk taşıyorum
temizlenin yılkı acılardan
hayatın çirkin yüzünü yaşamaktan
kurşunu namluya sürüp tam vuracakken birini
çocuğunun olabileceği düşüncesiyle
vazgeçmek tetiğe basmaktan
hüner değil dönüp dönüp savaşmak
kalem daha asil duruyor elde silahtan
tutun ki saçlarını aynı annenin okşadığı çocuklarız
söküp atalım şu öfke renkli apoletleri kalbimizden
insanlar, kardeşlerim
sevmek henüz geç değil
çalı yüklü kızlar dağ yollarımda türkü türkü dolanır
kurşun değil kuş sesi biriktiriyorum
iyilikten, yaşamaktan ibaret
nerede bir çocuk ağlarsa anne olurum
içimdeki erik ağacına tırmanır çocuklar
çoğalın ellerim çoğalın, kucaklayın insanları
katarak içine sevgi harcını
bir dünya kuralım
sevmek henüz geç değil
haberin yok güzel çocuk
çizdiğim sınırlardan
içimde sabah aydınlığının sesleri
söyle babacığının katiline
sevmek henüz geç değil
çocuktun, silahla tanıştırıldın
tutma katil olursun demediler, aldırmadı insanlar
sen aldır, bağışlayan dillerimiz ol
kapana kıs(tır) ılmış tavşanı yavrusuna ulaştır
sevmek henüz geç değil
Behçet Gülenay
Behçet GülenayKayıt Tarihi : 7.11.2016 20:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!