Sevmek gelmiyor Şiiri - Orhan Özçelik

Sen bana dünyalar bağışlasan da,
İçimden seni hiç sevmek gelmiyor.
Bin türlü sevgiler sıralasan da,
Birine gönlümü vermek gelmiyor.

Sen beni küstürdün aşka sevgiye,
Bendeki duygular senden hediye.
Gelip de gönlümü almadın diye,
İçimden seni hiç sevmek gelmiyor.

Gözlerin güzelmiş,istemem artık,
İkimiz de artık mazide kaldık.
Yazık bu güzelim sevdaya yazık,
İçimden seni hiç sevmek gelmiyor.

Oysa sen içimde bahar dalıydın,
Her zaman gönlümde sen olmalıydın.
Beni bu hislere atmamalıydın,
İçimden seni hiç sevmek gelmiyor.

Bir cansız bedene döndürdün beni,
Sonunda yüreğim unuttu seni.
Tanımam ne seni ne de sevgini,
İçimden seni hiç sevmek gelmiyor.