Sal yiğitliğini ,
Dağların doruğuna.
Nefesini al ,
Acı verme soluğuna.
İncitme duygularını,
Mevsimlere bırak .
Elbet bir mevsimde ,
Kavuşur sevgin umuduna.
Ağlayıp ıslanmasın ,
Hiç bir zaman mendilin.
Bırak gözyaşınla,
Yıkansın tenin.
Eğer söylemeye varmıyorsa ,
Her şeyi dilin.
Bükme boynunu ,
Bırak konuşsun gözlerin .
Mevsimlere karışmasa da bahar,
Açsın çiçeklerin salsın tohumlarını rüzgar.
Sevmek dediğinse ,koca bir toprak.
Su vermesen dökülür ,
Ağaca bağlanan yaprak.
Kayıt Tarihi : 16.12.2009 19:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!