SEVMEK ÇİÇEKLENMEKTİR
Takvimi tanımayan gözleriyle çok ötelerdeki dünlerine baktı kara adam. Çocuğa yakın bir bebek oturuşuydu geçmişteki duruşu. Delikanlı bir mısra gezindi içinin havalandırmasında. Cama vurarak aşka çağıran damladan harflerdi arabesk bir ezginin etrafında gezinen. Bu şarkıyı ne çok söylediğini anımsadı. Damlanın cama vuruşunu hiç tanımadı. Yaşamını kitaplardaki yazılara göre bölmelere ayırdı. Camdan kulübeler yaptı ya da köpükten. Bebekliğini, çocukluğunu, delikanlılığını, orta yaşlılığını, babalığını koydu her yerine.
Cam kulübelere bağırdı. Yalnızlar bir adım ileri! Hepsi aynıydı. Deli poyraz yalamasıydı. Yağmurlar camdan kulübelere yağmamıştı. İliğine kadar ıslanmıştı. Çamaşırsızdı.
Sevmek ağlamış bebek oturuşudur
Damlaların camlara vuruşu
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta