Beethoven tek bir kadını çok sevdi hayatında. Ona mektuplar yazdı, onun için besteler yaptı. Adını hiç kimseye söylemedi. Kimse bilmedi onun sevdiği kadının adını.
Senin adını da saklayacak biri olacak bir gün ve herkesten çok seveceksin onu bir gün…
Onu çok sevdiğini haykıracaksın ama asla adı çıkmayacak dudaklarından. Aranacaksın onu her gittiğin bulvarlarda, her gittiğin şehrin kalabalıklarında…
Sonra o şehrin ıssızlıklarına dalacaksın.
Bakınacaksın görebilmek için onu. Bakınırken dudaklarının kıyılıklarını ısıracaksın.
Gözlerin dolaşacak en yeşilinden bir yaprağın dalının altında, onunla oturduğun yerlere tekrar nefes almak için gideceksin…
Akşam erken iner mahpusaneye.
Ejderha olsan kar etmez.
Ne kavgada ustalığın,
Ne de çatal yürek civan oluşun.
Kar etmez inceden içine dolan,
Alıp götüren hasrete.
Devamını Oku
Ejderha olsan kar etmez.
Ne kavgada ustalığın,
Ne de çatal yürek civan oluşun.
Kar etmez inceden içine dolan,
Alıp götüren hasrete.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta