Her taraf zifiri karanlığa bürünmüştü. Hiç bir şey görünmüyordu. Görünmediği gibi hiç kimseden ses seda çıkmıyordu. Neye uğradığını anlayamadı genç kız. Boşluğa bağırır, ama sesi boş alanda çığlık gibiydi. Nerdeydi o eski kız? donmuştu adeta. Ne oldu da bir den uçar gibi oldu gitti başka diyara? Ne oldu da hiç bir cümle çıkmıyordu ağzından? zifiri siyah görüyordu etrafı. Ne bir ses ne bir cisim görebiliyor – duyabiliyordu. Sanki yuvarlak dünyada yaşayan sadece oydu. Durmadan yürüyor gibiydi. Yürüyor,yürüyor ama gene de yorulduğunu hissetmiyordu. Yorulduğunu hissetmediği gibi ayaklarını bile hissetmiyordu. Yürüyor muydu acaba? Yoksa uçmak tamıydı? genç kızın çelişkileri yoğun bir şekilde devam ediyordu. Bazen sanki bulutların üstünde yürüyor gibi oluyordu,bazen de sanki denizin üstünde yürüyormuş gibi. Her atmış olduğu adımlarda kalp atışları hızlanıyordu. İçi icine sığmıyordu genç kızın. İcindeki mutluluğunmu kalp atışlarıydı yoksa hey can mı? Yoksa her ikisini birden mi yaşıyordu? bilemiyordu genç kız. Çelişkileri devam ediyordu.
Genç kız beş saat sonra kendine gelebildi.
İlk defa birini sevmiş, ilk defa aşk sözcükleri duymuştu.
HANGIMIZ SEVGIYI BÖYLESINE YASIYORUZ?
HANIMIZIN ICINI BÖYLESINE BIR HEYCAN KAPLIYOR YASDIKLARI ASKTA?
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
