Sevmek Bir Gülün Yaprağıdır Bazen....

Bir avuç ağlamaktı çocukluğum
Yarına ürkek telaşlar büyüttü zaman
Dizleri kanayan korkular taşıdım
Kırık bir sazın yitik sözünde kalan…

En zoru neydi biliyor musun?
Bizim buralarda sevgiye aç büyür toprak
Dağlarında kol gezer zulüm
Bereket sayılır hanede ölüm, hayat kurak…

Bilmezsin çocuk olmayı
Kız doğmuşsan çatılmıştır kaşları babanın
Sana baktıkça kendinden utanır anan
Yürek işte, yine de istersin kucağına sokulmayı..

Beş yaşında sürerler yaylaya
Davar güdersin süt sağarsın yedisinde
On üç yaşın henüz ertesinde
Bir bakarsın, kul olmuşsun ağaya…

Sevmek bir gülün yaprağıdır bazen
Belki yeni doğmuş kuzunun bakışları
Yüreğine sevda diye koyduğun dokunuşları
Her sabah sessizce silersin gözlerinden…

Beni bu yüzden vurdular
Bir gün vazgeçtim kadın olmaktan
İnsan olmak istedim diye kovdular
Sustum, ar ettim kendime yalvarmaktan..

İstanbul büyük şehir saklardı beni
Er’im Süleyman, tanıyınca sevdalı yüreğini
Bir kız verdim ona gözleri mavi, saçları siyah
Yüreğimde sakladım..Kadınım..! Diyen sözlerini…

Deli sevdalı yürek
İnat etti okuttu beni
Akşam gelip “yaz şimdi! ” diyerek..

Alın teri, sabır, direnç ve emek
Sevgi dediğin şey bir mavi hüzün
Sonrasında bir buluta gülümsemek
Üzülme kadın! Gülmeli yüzün…

Sen insansın, sen ki sevdasın
Yüreğin öyle büyük öyle derin ki
Bir katre gözyaşın çığ olur düşer
En derin okyanusa sığdıramazsın…

………………………………….

Üç yaşındaydı Nazlı
Ana kuzusu can katığı sevda çiçeğim
Ne anlar ölümden, ne bilir öksüzlüğü
Ağam vurma ne olur, vurulur sevdiceğim..

Süleyman iştedir, kan ter içinde
Canı sıkkındı sabah aklı bendedir
Uyumadı tüm gece dolandı durdu
Emanetim dediği şimdi sendedir…

Bırak beni gideyim namusum temiz
Kaç sabaha birlikte uyandı gözlerimiz
Aynı gökyüzüne sevdalıydık biz ağam
Mertlik dediğin canda, namertlik bedendedir..

…………………………………….

En zoru neydi biliyor musun?
Sımsıcak ellerin avucunda soğumak
Bir de o mavi bakışların göz yaşlarında
Mecalsiz kalırken bedenin, hayata yorulmak…

Süleyman sustu bilirim
Gömdü yüreğine öfkesini katıksız
Sözü vardı bana, yemin verdi o akşam
Nazlı için demişti,
En namussuz kavgada, bilerek yenilirim…

Yaşamak dediğin, bazen
Kavgada, vurmak değildi

Nazlı doğdu

Biz kaybettik

Onlar yenildi……