Sevmek benim neyime? Şiiri - Emine Adıgüzel

Belki bir gün
Belki her gün
Belki hiçbir gün
Bekledim
Sevmek ve sevilmek için
Sevdim
Ama delice
Ama sessizce
Ama çaresizce
Bilmezdim hiç yenilmeyi
Bilmezdim hiç kaybetmeyi
İlk defa kaybediyorum
İlk defa seviyorum amansızca
İlk defa bu kadar yalnızım
Bir nefes kadar yakınsın
Beni yaralayanda bu ya
Dokunamıyorum sana
Ellerimi ellerine veremiyorum
Sarılamıyorum sımsıkı bedenine
Dağıtamıyorum saçlarını ellerimle
Silemiyorum gözyaşlarını…
Haykıramıyorum dünyaya
Seni sevdiğimi
Bir ömür boyu seveceğimi
Kahroluyorum başkasının olacağını düşünerek
Kollarının başkasını saracağını hayal ederek
İlk defa korkuyorum hayattan bu kadar
Kendim için değil
Çevremdekileri bedbaht edeceğim için
İstemeyerek başkasının olacağım için
Sahte gülücük tohumları ekeceğim için
Ve yok olacağım kendim olamadığım için
Film bitiyor aydın yıldızım
Akşam oluyor galiba
Ayrılık yaklaşıyor
Gök karanlığa susamış
Yıldızlar geceye küskün
Küçük hanım gidiyor
Severek ve sevilerek
Korkma mutsuz değil
O seviyor acı çekmeyi
O alışıktı sahte gülmeye
Sevmek onun neyine
Son defa tutmak istiyorum ellerini
Son defa bakmak istiyorum gözlerine
Son defa olmak istiyorum yalnızca senin!