Sevmek, Basit Bahaneleri Sevmez...

Seven sevdiğinin yüzünü yere eğdirecek bir hadise çıkarmadığı halde, sevilen basit bahanelere sarılarak sanki siz afedilmesi güç bir suç işlemişçesinizce bir muameleyle gelip, rahatlıkla çekip gidebiliyorsa, yüreğinde size karşı zaten hakiki bir sevgi büyütememiş demektir.

Çünkü; hakiki bir sevgi, basit bahaneleri kabul etmediği gibi onları rahatlıkla bertaraf edendir. En ağır hadiselere şahitlik ettiğinde ise; her ne kadar ağır ve acı gelse de, ilişkiye zarar vermeden bu hadisenin tekrar olmaması şartıyla afedebilecek kadar da güçlü bir duruşa sahiptir. Yani hatasıylada yanında olur, onu atmaz.

Çünkü seven insan, akıl gözünden ziyade kalp gözünden bakar sevdiceğine. Kim dört dörtlük ki? Kim kendini eksiksiz yetiştirebilmiş ki der ve şans verir...

Seven bir insan gayretkâr ve emektardır, kaybetmemek adına bir savaşçı gibi savaşır tüm olumsuzluklarla.

Seven insan, hemen gitmez ! "biz" olabilmek adına her zaman af edecek sebepler bulurken, olumsuzluklara çözümler arar ve kazanmaya bakar.

Çünkü; seven iki kalp bir olduğunda ayrı/gayrı düşerse yüreğe düşen o yangını söndürmenin oldukça güç olduğunu çok iyi bilir, basit bahanelerle mutluluğu gölgelemez.

Çünkü; seven insan bulunduğu ortamı güzelleştirmeye çalışır... Huzur ister...

Bu yüzden gerçek seven insanların gönlü de hep yorgundur, çünkü anlaşılmayı beklerken hep üzülen onlar olur fakat umutları her zaman diridir, her ne kadar yorgun bir savaşçı olsalar da hep ümitvardırlar.

Halbuki onların gayreti; insanların ve hayatın bu kadar zor olduğu bir çağda, severek hayatına aldığı, hayatına dokunmaya çalıştığı, hayatım dediği insanla hayatı yaşanılabilir kılabilme ve iki kalp arasında ki iletişim bağlarının kuvvetli olabilmesinin mücadelesidir.

Böyle insanları bulduğunuz da onlara sıkı sıkı sahip çıkınız, kaybetmeyiniz.. değerini biliniz, değer katınız ki mutluluğun kapısını "biz" olabilme şuuruyla açabilesiniz.