Sevmek Şiiri - Aydın Ahmet

Onunla göz göze gelince birden
Bir ömrü yaşadım saymaktır sevmek
Bin yürek yarası gibi derinden
Bir kalbin ahını duymaktır sevmek

Aşk yayından çıkan bir oku yiyip
Koskoca gövdeyi böyle devirip
Edebi tam iken bir gönle girip
Bir kalbi gizlice soymaktır sevmek

Bazen tek taraflı yaşarken gizli
İsmi son nefestir boğazda dizli
Konuşurken onla hep sizli bizli
Onu yüreğine oymaktır sevmek

Düşünce şu gönül olmadık dara
Gittikçe çoğalır içinde yara
Kalbinde oyduğun derin mezara
Elinle öldürüp koymaktır sevmek

Olmuyorsan onun hiç umurunda
Bil ki artık gönlün dert çukurunda
Her şeye boş verip bir uçurumda
Kendi hayatına kıymaktır sevmek

Bir eli tutunca terleyen elin
Kirpiklere düşen küçük bir selin
Bakarken bir şeyler diyen gözlerin
Şehvetinden içip doymaktır sevmek

Bazen yolun sonu bellidir dünden
Bir haber beklenir her yeni günden
Binlerce yıldızın içinden birden
Usulca düşerek kaymaktır sevmek

Bir mutlu habere gönüllü ulak
Çıkarda nasibin alır her kulak
Ne yorulur, ne de bilir dur durak
Kulaktan kulağa yaymaktır sevmek

Bir gece dertlerin göğe vurunca
İşte o an zaman, dünya durunca
Birden dur diyerek bir ses duyunca
Ettiğin yeminden caymaktır sevmek