Sevmek Şiiri - Kadir Bıyıklı

uçmalarımı yitirdim
ezildim de bir kar tanesinin altında
utandım…

bu zamandan sonra olacak şey mi?

yürümek varken düpedüz sen kalk uç…
adama gülerler
Hezarfen’e güldükleri kadar

ama o uçtu be!

kimseye aldırmadan hem de inadına ve korkmadan

hiç sormazlar mı kanadın nerde
yüreğin nerde

öyle vurmakla olmuyor teneke kutulara tekmeyi
ya da sövmek ağız dolusu
karanlık sokaklarda…

içip içip dolanıp durmak odalarda

küsmek
çocuk olmak
ağlamak

kulağın kirişte beklemek

öğrenmeden daha alfabesini sevdanın
sevmekte neyin nesi

kocaman harflerle söyleyemezsen
u ça maz sın…

önce harflerini öğren sevdanın

sonra kanat tak kırık dökük
işin yoksa çık bir bina tepesine…

gülmezler ama
dönüp de bakmazlar
kendine kalırsın

çömelir bir köşeye
ağlarsın…

var git işine be adam