Sevmek Şiiri - Şair Sercanzor

Sevmek zor iş arkadaş
En zor iş sevmek!
Yürekten sevmekle biter mi?
Gözlerden fışkırmalı sevgi
Her aklına geldiğinde yüreğin yanmalı
Göğsün kafesinden fışkırmalı yürek
Ellerinde hissetmelisin kalbini
Sonra göz yaşının süzüldüğünü hissetmemelisin mesela
Bir şizofreni gibi kokusunu duymalısın heran
Sonra nefesini yanağında hissetmelisin
Yakmalı yüzünü
Boş bir kağıda bakarken görmelisin gözlerini
Bakışları film gibi kalmalı hafızanda

Yürüdüğün yol herhangi bir yol değildir artık
Artık tek başına yürüdüğün o yolda
Çınlamalı beyninde o hoş sohbetler
Yanındaymış gibi elini tutarkenki sıcaklığını
Hissetmelisin avuçlarında
'Bak hala yanımda
söz verdiği gibi bırakmadı elimi'demelisin
Sonra tek başına o soğuk rüzgarda oturduğun o kayada
Yazın güneşin tependen vurduğu sıcaklık gibi
Yanyana oturuyormuşsun gibi
Onun sıcaklığıyla yanmalı sol tarafın
orada öylece saatlerce oturmaktan uyuşmalı bacakların
Ağrımalı tüm vücudun
Ama sen herzaman olduğu gibi şikayet etmemelisin

Sonra yine her zaman ki gibi geldiğinde ayrılma vakti
Derin bir acı duymalısın yüreğinde
Gözlerin dolmalı
Ama yinede farettirmiyormuş gibi yapmalısın
Yine o gidiyormuş gibi arkasından bakmalı acı acı

O gider,sende başını eğip
Nereye yürüdüğünü bilmeden
Kafası koparılmış kuş gibi
Sağa,sola çarpa çarpa yürümelisin
Sonra uçurumun kenarına gelip
Kabus görüp irkilerek,haykırarak
Uyanan bir çocuk gibi sıçaramalısın
Rüyadan...

O çoktan gitmiş
İçinde gerçekten ellirini tutuğun zamandan
Zaten içinde körelmeye başlamış olan sevgisini
Sen yaşattığının farkına varırsın
Sonra gülersin kendine ağlayarak
'olsun mutluyum ben seviyorum ya hala deli gibi'
Diyerek kendini avutabilmelisin

'Eski sevgilim' diyememektir
Onu sevmek;
Sevdiğim diyebilmektir
Sarsılarak...
Boşluğuna bakarak...
Sitem ederek...