Sevmek Şiiri - Okan Tuğrul Alpargun

seni yüreğime hapsettim
affı yok,çıkışı yok.zamanı yok
yargısız infaza hüküm verdim
sonu yok başlangıcı yok
masumiyetin anlamını öğrendim
gözlerindeki kaçamak gezilerde
küçük bir kız çocuğunu gördüm
kimsenin farkedemeyeceği hallerinde
bazen korktum bazen ağladım
duygu denizinde sandalsız kaldım
sevda inanılmaz keskin bir kılınç
kınından çıkmış yüreğime saplanmış
gönlümdeki sevgili mi?
yoksa hayatımda ki arkadaş mı?
bu duygulara zincir vuracaktı
zincir vurupta sonsuza adını kazıyacaktı
zamandan korkardım oldum olası
senden sonra zamanla dost oldum
oysa akrep bir oktu,yelkovan bir zehir
kim bilir kaç kere ölüp kaçkere dirildim
sende yanmayı ve kül olmayı öğrendim
her yangında cehennemde cenneti tattım
susadım,acıktım..
varlığında bir yudum suda bir lokma ekmekte
bir orucun,bir aşın sonsuz lezzetine vardım
bazen sana benzedim ister istemez
çayı şekersiz içer oldum
bazende bir avuç toprakta tattığını merak ettim
güneşin toprağa değdiği yerde seni buldum
seni buldum kaybettiğim yerde...
saçlarında sakladığın hüznü kokladım
ellerinin değdiği yerde yaşamayı sevdim
her yeni gün sensizliğe gebe olsada
yarınları sevdim,
seni sevdim
elimden gelen bu olduğu için.
bir kaç beden küçük geldi sensizlik
sağından solundan çekiştirdim
ipe astım dama serdim
yinede içine giremedim
her sabah seninle uyanmanın
çarşı pazar incik boncuk aramanın
ayrı bir tadı vardı sanki
evet ayrı bir tadı vardı...
öldüğümde bile arama dediğinde
o keskin kılıcın yüreğime bıraktığı bir tadı vardı
gözyaşlarımın ayrı bir tadı vardı
ama acı değildi
senden olan acı değildi
gülümsemene yazdığım şiirler gibi
yokluğundada karaladım işte
şahidi olmak isterdim mutluluğunun
gözyaşlarının düştüğü o yerde
güneşin çiçeklerini büyütmek isterdim...