Sevmek Şiiri - Nebil Feyzioğlu

Sevmekse karlı dağın bağrındaki kardelen gibi
Bir annenin tırnaklarıyla eşip yavrusuna bulduğu suda
bulmak sevgiyisevmekse 'ben'de başlayıp'O'nda biten bir sevdaya tutulmak
Hallac-ı Mansurun cellada verdiği başında...

Tek bir nefesle bağlanmak dünyaya
terketmek sılayı, gurbeti
kucağında bir demet gülle
yüreğinde imanla selamlamak ehlelkubur'u...

sevmekse esir olmamak nefsine
ateş olmak; yakmamak
nefes olmak; almamak
ürkek olmak; korkmamak
yumruk olmak inmek zalimin döşüne...

Sevmekse insan olmak
insanca sevmek kulca itaat etmek.
Toprak gibi kucaklamak volkan gibi püskürtmek:
Rabbinden aldığı ahlakı insanlığa.

Sevmekse, ölmek; sırtında bir yırtık hırka, fatiha okurken ceddinin kabrı başında
bir çoban tarafından ırmakta yunmak
yetimlerin haarçlıklarıyla aldıkları kefene bürünmek,
bir köy camisinin kırık tabutuyla taşınmak
ve seven insanların bağrına gömülmek...

1997