Sevmedimmi ki Şiiri - Fatma Yalçınkaya

Ettiklerin artık canıma yetti
Gelirim dedin de,gelmedin ki
Her gün ömrümden bin yıl verdim,
Severim dedin de,sevmedin ki.

Hasretin içimde oldu kördüğüm,
Çözerim dedin de,çözmedin ki
Sana değil kadere isyanım,
Tutacam elin dedin de,tutmadın ki.

Razıydım,ayağının tozu olmaya,
Başımın tacısın dedin de,etmedin ki,
İstediğim bir yudum mutluluktu,
Onu da çok görüpte,vermedin ki.

Ben de ana kuzusu değilmiyim,
Elinden zehir verdin de,içmedimmi ki
Attın acımadan cehennem çukurlarına,
Sen den gelen hoş,sefa,geldi demedimmi ki.

Aç,susuz kaldım etmedim isyan
Senin sevginle beslendim her an,
İçimde ki seni kovdum,çık git dedim de,
Neden hala ordasın,gitmedin ki.

Feleğin bana verdiği çile,
Yaktın acımadan bile,bile
Canım şahit olsun çektiklerime,
Canını ver dedin de,vermedimmi ki.

Umudum kalmadı,yarınlarımdan
Hiç zevk almaz oldum,baharlarımdan
Usandırdın,yaradanın verdiği bu candan
Kazdın mezarımı,Gir dedin de,girmedimmi ki.