SEVMEDİM SENİ İSTANBUL
Bir zifir daha yanar Nursuzluğa mahkûmken
Âlemler yansa ne olur narın içindeyim zaten
Dem altında ateş, zifir ucunda da ateş
Ciğerlerim yanıyor zifirden, karadan kara
Nursuzluğumun içinde, yüreğimde kızıl ateş
Ben seni hiç sevmiyorum be İstanbul
Sevdiğimi esir ettin kendine korkularla
Beni de kan yaren hasrete buladın imansız
Nur ellerin sıcaklığına bile muhtacım cansız
Göremedim bir kere gün yüzünü gülerken Nur’un
Yarınlarım dünden düşmüş toprağa ecelsiz
Cinnetler dönüyor, tünüyorlar başucumda taşa
Sen şimdi gönül nameleri çalsan da ey İstanbul
Geceler geliyor üstüme, gönül Nur göğsünü istiyor
Bir Allah biliyor, ezelden Nur’umu nasıl sevdiğimi
03.09 29.09.2010
Ankara evim
Kayıt Tarihi : 29.9.2010 03:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!