Sevmedim Ki Şiiri - Süleyman Balaban

Ben seni kaybetmek için sevmedim ki!
Uyanırken sabahları bir başıma
Varlığın huzur verirken gönlüme
Şimdi bir oldun sen bilmeden
Kalbi duygular dolu hüznüme….

Uyanışlarım demiştim varlığınla
Yuvasında annesini bekleyen bir kuş misali
O kadar aç ve o kadar tok
Sevgine aç varlığına şükür eden
Bir mecnun veya bir deli
Ve o kadar muhtaçtım ki
Günaydın diyen sesine!

Dedim ya ben seni kaybetmek için sevmedim
Seninle gezdiğimiz kordonu sevdim belkide
Körfezi sevdim hırçın dalgalar vururken göğsüme
Vapurda inatla beslediğimiz martıları
Ya da İzmir misali isyanını sevdim hayatını
Yalnız bir başına
Tek başına vurgun yemiş yüreğinle…

Kaybetmek için sevseydim inan seni
Sevginle yaşayan bir gariban olmazdım
Eğer biraz anlayabiliyorsan aşk-ı divaneyi
Sımsıkı tut ellerimi bırakma
Yokluğuna aşiyan etme etme etme beni…