Sevmedim Ben Bu Ayrılığı Şiiri - Ozan Ça ...

Hazan mevsimindeyim.
Gücüm yok karşı çıkmaya,
aldatılmışlıklara...
Çivisi çıkmış dünyanın,
Hem de ne çıkmış...
Doğrucular dövülmüş,
yanlışçılar, yaşamış,
aradakilerse sıkışıp kalmış;
yağmalarda, talanlarda...
'Bıkkınlık ötesi'
düşüncelerime rağmen,
özlüyorum dağları,
ırmakları ve yemyeşil ovaları...
Kırlangıç misali uçsam,
gitsem uzaklara, sıcaklara...
bir balık olsam, derinlere dalsam,
aklım bir karış, çekip gitsem,
karışsam deryaya…
Avutur mu bunlar beni?
Koşsam gelsem yanına,
uzansam dizlerine,
erkenden uyusam,
sabahlar tez gelir mi?
Ağrıyan başımda el olsan,
kuruyan dudaklarıma
uzanan bir bardak su.
Ferahlasam yudumlarımda…
Deva bulur mu toksin dolu vücudum?
Şifa bulur mu?
Bütün bu gelgitler,
çelişkiler içinde,
inan ki ihanet gördü
insanlığım gülüm.
Bilesin ki bütün hıncım,
kinimi kusmam
ve başımı kaldırıp semaya
delice haykırmam bundandır...
Yalanlar, ihanetler,
şerefsizce kehanetler…
Delirmemde bundandır.
Ama sen onlara uyma!
Dedikoduları duyma!
Duysan da inanma! ...
Bundan gayrı kapattım
kepenklerini kulağımın,
sen dışında ne varsa,
sen olmayan ne varsa...
Ve kahretsin ki,
sevmedim ben bu ayrılığı...