Sevmedim bu dünyanın yükünden fazlasını.
Mevsiminde göçmeyen kuşları hiç sevmedim.
Çok oldu kaybedeli, masumluk Hülyâsını
Üzerime yapışan suçları hiç sevmedim
Güldüysem saniyeydi, ağladıysam saatler.
Ve arsız sevgiliydi yaşamak, yüreğimde
Boşa çıktı gülerken verdiği tüm vaatler.
Gidenlerin ardından bakmayı hiç sevmedim.
Yanmayı sevdim birtek, yakmayı hiç sevmedim...
Ne olduysa olmuştu, ardıma hiç bakmadan
Yürüdüm bir tek şahit, bir tek iz bırakmadan
Herkesten uzaklaşıp, uzaklardan bıkmadan
Yalnız kendi içime kaçmayı hiç sevmedim...
Beni yanlış tanıyan sokakların başında
Kirli parmaklarımla gözlerime dokundum
Ne mutlu tebbessümde, ne zarif gözyaşında
Huzurlu bir sığınak bulmayı hiç sevmedim.
Sandıkları o insan olmayı hiç sevmedim...
#mehmetfatih #sözhapsi
Mehmet FatihKayıt Tarihi : 4.11.2019 14:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Fatih](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/11/04/sevmedim-32.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!