Sevme Kahrolurum Diye Şiiri - Ali Gençay

bir ben alıştım da sensizliğe
hiç kimse alışamadı
bendeki sessizliğe
hayat bir uzun yol
adımlayan benim
konuşsam çıkacak tek kelime
başlar ve biter
sen diye
hem ben seni sevdim
sana ne ki
dilindeki acı söz
sevme beni diye

uçurum kenarında unuttum
saçının tellini
savrulur rüzgarın elinde
uzak bir vapur geçer önümden
salep kokusu denizin üstünde
bir ben
bir sen
bir de İstanbul
felek, değme keyfime

seslenirim sana
gitsen de uzaklara
duyarsın
gittiğin yerden gelme diye
boşa sevmedi bu yürek
boşa yanmadı ateşine
içime bir kuyu kazmışım
benden önce ölürsen diye
şimdi gittiğin yerden sesin bile gelmez
oysa ben öldüm
sendeki bu sessizlik niye

üşüyorum kelimelerinin imgesizliğinde
kanıyorum mürekkebim bittiğinde
sen, sen olalı sevilmedin
ben, ben olalı sevmedim
o zaman söyle
bu sevgiden gitmeler ne diye

üzülme, sen üzülme
ben sana sitem ederim
sen yinede gülümse
yattığım sol yanıma
yürek olursun
sağ yanıma şilte
penceremdeki gölgeler
büyür, gelir üstüme
ah sevdiğim sen bilmezsin
seni tenine dokunmadan severim
sen bilmezsin gitsen de
yüreğim hapsederim
sen bilmezsin
başkalarını sevmediğim niye

işte sen
işte ben
sevme Allah’ını seversen
üzülür, kahrolurum diye