Sevme Beni Bu Kentte Şiiri - Zagros Ceti ...

yedi tepeli, düzlükte aşklar yasak
halka açık umumi sokaklarda suçlar işleniyor
kanıyor gözler, yabancılaşıyor
giden her sevgili
gelen sevgiliye biraz borçlu
ve emirler yağdırarak gidiyor
bir ayna al kendine! iyi bak!
bir limandan bir limana yalnızlık kokuyor
rıhtımında martı sesleri arasında detone aşklar

sevme beni bu kentte fişleniyorum afişler arasında

harcanıyor akşam sefasından kalma gülümseyişler
kordon boyunda yalnızlık kokan
el ele tutuşarak geçen sevgililer
aşkın üvey çocukları…
telsizlerde tanıdık bir isim
sesler içinde sesler
cümlesi yalan, cümlesi tanıdık
zeytin akşamı geceler

sevme beni bu kentte, yorgunum gecelere

II

topaçlarımın arasında yırtık gömleğim
kan içinde kanayan yüreğim
parmaklarım tetik
- tek-tüke aşk -
vuruluyor yine bir sevgili
vurgunundan öteye bir vurgun aşk

hangi sevgili şaşırttı doğuştan şaşı aşkını
sevme beni bu kentte, şaşıyım tüm kadınlara

hüzünlere bürünüyorum
sidik kokan köhne sokaklar
eşkâli bilinmeyen mektuplar alıyorum
faili tanıdık çocuklardan

vuruluyorum sokaklarınızda
yankılanıyor sesim sessizliğinizde
kendime çarpıyorum tüm gözlerde
adsız bir envalim
baktığında gördüğün

sevme beni bu kentte
kimliksiz gözlerde vuruluyorum

III

akşamlar, gecelere borçlu
kuşlar uyanmıyor sabahları
ilkbahar sonbahardan fakir
ağaçlarda taşınmayan yapraklar
yerlere serili sarı/lı/ ayrılıklar

asırlar boyunca sessiz çınar ağaçları

gövdesine suskun kent
yok say beni bu oyunda
belleğinde silkeleniyorum
cebimde hüzünlü kelimelerle

sevme beni bu kentte
acılanıyorum sevmelere

hüsranı arıtılmış bir makamdır hicaz
ağıtlarımın arta kalanından öteye gitmez
usanıyor artık gökyüzü ayrılıklarından
gözlerine koşuyorum küfürlerimin arta kalanında

oysa yürünecek ne çok yol vardı
yolumuzun dikinde patikaları aşsaydık
seni seviyorum diyecektim
sevmelere yabancılaşmasaydım…