heyatın geniş alnında ve benim
ıslığıya üfleyen kanı, büyük aşk
soğutan vicdanımdaki yanmaları
çocukluğuma koyan ellerimi
her ağaç gördüğünde kuşlanan
büyük aşk...
temiz şefkat öneren ağır bedenime
sessizliğinde büyümüş geniş ovaların
mazisinde tensiz bir gök parlayan
ve soğuk bir uzayın
gövdesiyle ateş yutan
büyük aşk…
yalnızlıktan değil kederi
kederden doğuran yalnızlığı
sevme ben’i!
büyük aşk...
Kayıt Tarihi : 14.4.2007 02:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!