Şevki Atik Şiirleri - Şair Şevki Atik

gözlerin kalbime keder veriyor
duruşun,bakışın,sesin kor bana
üzülüp ağlarken içim ürperir
yarına bakışın elem be çocuk

çocuk oyna,çamur senin, toprak senin, taş senin

Annem doğururken beni
Şubat fırtınası kopmuş yüreğinde
ne kadar yüce dağ varsa
aşılası
gelip konmuş iki böğrün
küreğine

yaylasında koyun kuzu meleşir
ovasında deli taylar oynaşır
dağlarında serin rüzgar söyleşir
selam sana bir tanem Ağrı

Ağrı'dan geçersen İran karşında

yıldızla ayı gördüm gökyüzünde
yoldaş olmuşlar
öylesine sıcak, öylesine parlak
birbirine yakışmışlar

denizle mehtabı gördüm

İçinizden biri
Öldürsün beni.
Kalanlarınız,
Tükürsün
Yaşanacak ömrüme.

bir kış gününde tanıdım sizi
benim kar gibi düşen
köpük gibi yüzen çocuklarım.

adınız her neyse...
sizdiniz simit satan

savaşın ortasında oturmuş ağlıyorum
anne sesi yerine çığlıklar duyuyorum.
tanklar kurşun yağdırıyor ben çiçek atıyorum
silahlar gölgesinde gözyaşı döküyorum

gözüme tozlar girdi burnuma barut sindi

Anne deyince dilim,
dilenir sevgi anne.
Bugün kendime elim
Barıştır beni anne.

Çocukken kuçağında

Düşüncelerim
ruhumun denizinde dölken
Bir ebedi doğuşun sancısı içindeydim
Ölürken son gidişin sıratında erken
tekmil yeryüzü boştu
gözüme battı diken

diken üstünde her zaman
yaşam kavgasıdır verdiğim
sabır dalında yaprağım
ekmek kavgasıdır gördüğüm

tarlada ırgat denizde tayfa