Şevket Dalboy Şiirleri - Şair Şevket Dalboy

Anlımızın çatında güneş hoyrak dalgalar üzerinde koşmak istiyorum. Yanı başımda şimşekler çakar bardaktan boşalırcasına yağmur bizi Nehirlere katar Nehirlerin üstünden Denizlere koşmak isriyorum Bilinen oki Denizler Okyanuslara akar bu yolda eşsiz fırtınalar kopar mutlaka bir yerlerde parlayan güneşin sıcaklığı var Güneşe doğru koşmak istiyorum

Kalktı çocuk baktı kulaklarında yanlız atılan bombaların sesi yankılandı... Um Kasırdan Basraya Irak halkı ayaktaydı, çevresinde dolaşan ihanette vardı kücücük bedebinde öfkeyle direnen beyni yaşamaktaydı, dişman yine kandan kına yakmaktaydı... Kalktı Çocuk Baktı Gözlerini sonsuz karanlığa açtı, bir el aradı, yoktu! Bir ayak aradı, o yaktu! açıp gözlerini baktığı yerde karanlığın ötesinde bir boşluk durmaktaydı... Kalktı Çocuk Baktı birşeyleri tutmak için umutla el aradı, bulamadığı eli uzatmaya kalktı sonra farkına vardı, uzatacak eli yokru ! Kalktı Çocuk Baktı cehennemi yasadığı yerden uzaklaşmak için ayaklarını aradı zoktu! Fakat içinde bir umut yaşamaktaydı; Haykırdı Ana... Ses zok... Haykırdı Baba... ses yok... çaresiz haykırışları bir boşlukta yankılandı O an güzündeki boşluktan yaş yerine KAN damladı damlayan kanı sşlecek kşmse kalmamıştı... Kalktı Çocuk Baktı Uykusundan buz gibi kanın koynunda uyanmıştı, her hücresinde kinden kaleler yapılmaktaydı yükselen çığlıklardan kopum gelen AĞITlarla kurtarılmıştı. Haykırdı; Kahroldun ECNEBİLER Kahrolsun ECNEBİLER Kahrolsun AMERİKA Şevket Dalboy Yaşanan işkal Saatleri... Bürüksel...

Çıldırtır gecelerde yokluğu, firarileşir gün, amansız kovalamaca başlar, hayal görür doğaya bakan o bakışlar. Binkere ölür, binkere doğar tüm canlılar. Yinede saçlarına düşen güneşin alazı ısıtır gecelerin kutuplaşan sıcağını. Birkere sevdaya düştüyse insan Kulakları sesten kesilir, dur durak bilmez çarpan kalpleri, sen beni dinle dostum! hafife alma sevda denen o masalı An gelir, gineşten kapan bir parça olur yakar kalbini An gelir, kutuplardan kopan buz misali dondurur hayallerini. Birkere sevdaya koşarsa insan Tarif edemez evrendeki varoluşunu yinede sen hafife alma dostum bu sevda denen masalı... 31.05.2005 Şevket Dalboy

Bir dost edinmeli insan en güçlü fırtınalarda tutuna bileceği Tipide, boranda, en koyu karanlıklarda yol gösterebileceği bir dost Yaniliyorum galiba, bir dost değil! onlarca dost edinmeli insan sırrını verebileceği, sırrıyla gömüleceği düştüğünde ellinden tutup kaldırabileceği dostlar ordusu kurabilmeli insan... Şevket Dalboy 26.01.2003 Hamburg

Çok şey söylendi yaşama dair,
Türkü gibi yazıldı,
şiir gibi dolandı dilden dile,
Çok şey söylendiği kadar
çok şey yapılsaydı şayet,
kalmazdı dünden bugüne yığınla şıkayet!

Kalbimden gönül Irmağı geçer selviler eğilir suyundan içer aşk uğruna dokunan kilimler biter yeter ki ilmeği seninle olsun Aslı mısın Zöhre misın Allah aşkına taş olsa dayanmaz o bakışına hasret yüklü kalbin su akışına bana hayat veren varlığın yeter 04.06.2005 Şevket Dalboy

Yine akıyorsun damarlarımda,
Çağlayanlar gibi çoşuyorsun.
Çağlayanlar toprağa,
sen kalbime hayat taşıyorsun...

Şevket Dalboy

Dışarıya yağmur,
yüreğime hasret,
fikrime sel basmışcasına hırçın kelimeler koşup gelirken,
çığ çığ çoğalıyor çümleler dilimde.
Giden gitmiş, yüreğimi terketmiş
şair olsam ne farkeder..?

Zorla değilya?
ben aşktan anlamam işte,
ne sevdanın sıcaklığını,
ne sensizliğin soğuklugunu
hissetmiyor şu acizane bedenim.
Sen oradasın,

saçlarına nerede ak düşerse düşsün belin nerelerde bükülürse bükülsün nerede doğduysan doğ ey insan yine dönüp geleceksin! Vatan denen bu toprak seni bağrına basacak sarıp sarmalayacak sen Onu unutsanda o sana sonsuz bir yuva olacak. Gurbet denen, hasret denen o illeti elbet bir gün yere çalacak bil kıymetini