Şevkefza Şiiri - Turan Oflazoğlu

Özlemim geçmişe kol kol uzanıp
dünyaya baktığın ilk anı bulsa;
ve sensiz bulanmış sular durulsa
sönük burçlarımdan ışıklar yanıp.

Adını söylerdim, adım sorulsa.

Sen, derinlerde zonkladıkça tohum,
çiçeklerle kuşlarla arandığım;
sen, sesinden ateşlere kandığım,
bir altın ülkeye dönse yokluğum.

Boşlukta bir ulu ağaç canlanıp
dallarından günlerin açsa bütün;
ve her birinden uyandıkça yüzün
sevinsem, kendimi buldum sanıp.

Göğün her burcunda beni görürdün.