Seviyorum Seni hayat Şiiri - Belgin Yazar

Belki her zaman yanımda olmadın,
Gün geldi ağlattın, gün geldi güldürdün.
An geldi nefessiz bıraktın,
Reva mı bana bunlar dedirttin…
Uyutmadığın oldu gecelerce,
Aklım başımda değilmişçesine gezdirdin gündüzlerde.

Mutluktan başımı döndürdün,
Yeri geldi acıdan yüreğimi yaktın.
Dertleri, tasaları da gönderdin,
Mutluluğu, kahkahaları da…

Gün geldi aşkla ayaklarımı yerden kestin,
Gün geldi acılarımla dibe vurdum.
Kopardın bazen hayattan,
Bazen de dört elle sarılmamı sağladın.

Bir kulunun yüreğinde buldum bazen kendimi,
Yeşeren bir filizde,
Yeni açan bir tomurcukta…
Bebek gülüşü saflığında yaşattın bazen.
İçim içime sığmadı mutluluktan.

Dört dörtlük bir hayat vermedin belki,
Tırnaklarımla çabalayarak kazandım sahip olduklarımı.
Ama değer verdin emeğime,
Ve almadın emek harcadıklarımı benden.

Ve öğrettin bana,
Hayatın yaşanması gerektiği şekilde yaşanacağını.
İsteyip de sahip olamadıklarımın,
Benim için zaten olmaması gerektiğini.
Olduğumdan geriye döndürmedin,
Sanıyorum sen de beni sevdin.

Hiç kolayı seçmedim,
Hep savaştım seninle.
Yenilmemek için sana.
Hayat cesaretsizleri sevmezdi bilirim…
Bu hoşuna gitmiş olmalı ki,
Hala devam edecek gücü de verdin bana…

Dağını, denizini, toprağını sevdim.
Gökte özgür uçan kuşlarını.
Kokularıyla, renkleriyle,
“İşte yaşam budur” dedirten çiçeklerini…
Her rengini sevdim.
Ama ille de mavini…

Bazen adil davranmadığını düşündüm,
Çok zorladığını beni.
Arada gücüm tükenmedi de değil.
Ama öyle zamanlarda mis gibi bir çiçek kokusunda,
Ya da bir martı sesinde,
Bir iyot kokusunda,
Dalga sesinde tekrar güç verdin,
Hayata bağladın beni…

Yüreğimin yandığı zamanlarda,
Gösterdin bana yaşamanın güzelliğini
Ve hayatın harcanmaması gerektiğini…
Hediyesin bizlere hayat…

Bu kadın elinden geldiği,
Gücü yettiğince biliyor senin değerini.
Bilmeye de devam edecek.
Seviyorum seni hayat,
Seni ve sende yaşamayı seviyorum…

14.03.2010