Seviyorum Seni Şiiri - Adem Öztürk

Seviyorum seni...Seni seviyorum...
Bunlarda çiçek, bunlar ağaçlar ve burası da bir şehir...

Bakma öyle suçluymuşum gibi, yıkma gururumu,
Tek bir cümlede bitirme, yaşamla bir huzurumu.

Bir dünyanın lafını ettin karşımda, ki ben ölmeni bile istemedim.
Gururumu çiğneyip te döndün arkana, ki ben seni çok sevmiştim.

Şimdi karşında ben, o ezik, o mahcup halimle,
Günahlar işledim ve dikildim, öyle dimdik ayaklarım üstüne,
Ağladım, sildim yaşlarımı ve tebessümler ettim farkına varma diye.

Gözlerim sulu, yanaklarım kızarmış, aldırma çatılmış kaşlarım,
İçimde fırtınalar ve korkular, buz kesmiş ellerim, donmuş gözlerim,
Bir çift cümle kuracaktın oysa, dokunma...Canım yanar ağlarım...

Dünyamı dönüyor, yoksa başım mı? ...O sen misin,yoksa canım mı? ,
Giderken baktın mı arkana, bu ben miyim, yoksa bir yığın mı? .
Ve aptalca bir kaç laf söyledim, sen eğlen diye,
Seviyorum seni...Seni seviyorum...Yada her neyse vur kalbime...