Seviyorum seni ne çare ki gönül bu.
Gel yaar serinlet yüreğimi, sen ol camına can katan bir yudum su.
Güller bile güzelliğin karşısında çaresiz, içimde sana anlatamadığım bir duygu.
Güneşim ol ısıt bedenimi ve ruhumu.
Bir yıldız misali aydınlat karanlık yolumu.
Sevdiğim şimdi biliyorum ben çaresiz sonumu.
Gel yanıma, sana verdiğim ömrümün hatrına yeterki hissettirme yokluğunu...
Kayıt Tarihi : 20.1.2012 02:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Unal](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/01/20/seviyorum-seni-187.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!