Seviyorum Kadınım Şiiri - Sümru Yılmaz

Her şey seninle başlamıştı
Kızıl ufuklarda
Gün geceye kavuşurken.
Yaşanması gereken bir zamanda
İki yabancı karşılaşmıştı
Tutulmanın füsunkâr kucağında.

Özlenen her şey yaşanmalıydı
Ve yaşanmıştı da
Baş döndürücü girdaplarda.
Yabancı değillerdi artık
Hasretler bitmeli
Yalnızlık maziye gömülü kalmalıydı.

Her geç kalmışlığın bir erkeni vardır ya.
Dursa da farketmezdi artık dünya.
Solan çiçekler için yas tutacak
Değillerdi ya.

Tek yürekte sarmal bedenlerde alınan
Aşk mevsimi nefesler,
Fırtınalara yelken açıp
Issızlığa demir attığım okyanus gözler
Buz dağından çıkış fermanımdı.
Çiçek açmıştı uyuyan seherler.
Düşmekte olduğum yaşamdan
Uçurumun kıyısında yeniden tutunduğum
Yüreğinden kopup gelen tek sözcük;
"Seni ölümüne seviyorum KADINIM"dı.