Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Seni Seviyorum...Keşke ağızlarda çiğnenmese sakız misali....
gerçekten seviyorum derken düşünmeli insan.umutları,ümitleri yıkmamak lazım.yıktığın belkide karşıdakinin son ümidi yada umududur.kimbilir?tebrikler.
Kandırmaktan vazgeçtim yüreciğimi
gerçekler önümde duruyorken apaçık.
Sen yine içi boş ‘seni seviyorum’larını
söyle dilediğin gibi pervasızca öte beriye
bir bana deme ne olur, içim acıyor,
yanıyor boğazım, bir milyon kere
sevgi boş kovan gibi sürünürken yerlerde
sevmek mi geç bunları bir kalem.
mükememldi kutluyorum şaiiri
Başarılarınızın devamını diliyorum
Hani ne kadar eşelesen yüreğimi
laf almaya çalışsan nafile!
Kapattığım dünyamda sana artık yer yok
işte bir tanıdık misali arar, sorarsan
bir iki lakırdıdan öteye geçmez arzu halim.
Kandırmaktan vazgeçtim yüreciğimi
gerçekler önümde duruyorken apaçık.
Sen yine içi boş ‘seni seviyorum’larını
söyle dilediğin gibi pervasızca öte beriye
bir bana deme ne olur, içim acıyor,
yanıyor boğazım, bir milyon kere
sevgi boş kovan gibi sürünürken yerlerde
sevmek mi geç bunları bir kalem.
17/02/2010 Belgin Turan
------------------
Çok duyarlı bir yürekten ılgıt,ılgıt esen bahar meltemleri yumuşalığında anlamlı ve düzeyli bir sevgi şiiri okuttu bie sayın Belgin Turan. beğendim serbest şiirin bu tarzını kavrayış ve sunuşunu.Arzu etmişsiniz arkadaş listeme girmeyi. Bende mutlulukla kaydettim, hoşgeldiniz diyorum Sayı Turan. Sizde benim sayfama buyurunuz.
Tam puanımla, tebrik ve taktirlerimle kutluyorum sizi.
Kemal Polat
'Özgürsün her zaman ki gibi
İçimde volkanlar patlarken bir bir
Bir serap görmüş gibi farz edip kendimi
Kandırmaktan vazgeçtim yüreciğimi '
Erdemle...
geç geçebilirsen dedirten güzel bir çalışma...
emeğinize ve yüreğinize sağlık...
saygılarımla kutluyorum...
Duygular sitemle akmış.Ancak güzel bir şiirin içerisinde lirizmin çerçevesinde epik bir şiir olarak yansıması ve etkisi başarılı olarak verilmiş.Dilin anlaşılır ve sadeliği ayrıca bir değer katmış.Belgin hanımı tebrik ediyorum.
Bu şiir ile ilgili 8 tane yorum bulunmakta