Öyle çok isterdim ki,
Mutsuzluğu silmeyi.
Mutluluğun resmini,
Her gün yapabilmeyi.
Üzüntüyü, kederi;
Sözlüklerden silmeyi.
Her sayfaya yazardım,
Gülmeyi, hep gülmeyi.
Mutlu yaşamak varken,
Kim çıkarmış ölmeyi.
Öğretirdim herkese,
Yaşamayı bilmeyi.
Kullanmayı becersek,
Sihirli kelimeyi.
Ah bir öğrenebilsek,
Seviyorum demeyi.
28 Haziran 1997
Vahit AydemirKayıt Tarihi : 9.5.2010 00:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!