Seviyorum. Şiiri - Kürşat Çek

'Seni seviyorum',
Kendimi bu söze o kadar çok bağlamışım ki, ne zaman bir başkasında duysam içim kanıyor..
Tıpkı sen söylediğinde, sana kandığı gibi..
Kandırmak kolay, bir sözle bağlanabiliyorum sana..
Bu kadar saf olmasaydım keşke diyorum, sıkıştırmasaydın içine beni..
Sıkıştığım yerden çıkarman çok yakıyor canımı..
Hani itfaiye gelse yine çıkaramazdı senin kadar kolay..
Kolay mıydı? bu kadar her şey senin için.
Evet kolaydı, bana zor olan.

'Seni seviyorum',
Evet, her şey bu iki kelimeyi söylediğin de başlamıştı.
Ben kendimi aldım, gözlerinden içeri kalbine bıraktım.
Bir bedende bütünleşip biz olalım istedim..
Çok şey mi istedim ki senden, hayır hayır çok şey senin için hiçbir şey aslında biliyorum.
Çok şeyi biliyorum aslında,
iki kelimenin neler yaptığını, yapmadığını, yaptırtmadığını..
O iki kelime öyle ki, kimi zaman içimden de söylediğimde, dışımdan da söylediğimde hem bir tebessüm ettiriyor,
hem de intihar, gecelere..

'Seni seviyorum',
Her sabah aklıma uyandığım da aklıma gelmenin,
uyuyana kadar gitmenin, hatta rüyalarıma gelmenin sebebi aslında..
Aslında neyse duygularım, hepsi sen..
Daha önce adını dahi duymadığım şarkılarda sırf seni buluyorum diye dinliyorum, şiirlerde seni buluyorum.
Bulduğum gibi kaybediyorum..
Tekrar,
Tekrar arıyorum..
Her ne kadar haketmesende bu iki kelimeyi işte..
O değil de bunu senden duyamamak dedirtiyor bazen sağır olsaydım keşke, en azındann sağırdım duymadım diyebilirim..

Diyorum ya;
-Seni seviyorum-
Senin beni sevmediğin kadar işte..