Seviyorum! Şiiri - Fatma Saylak

kaybediş mi?
bu sesi sanki bir yerden tanıyorum
günlerce yıkanmamış saçlarımın arasına giren
ilk yağmur damlası gibi
kendimi bir resmin içinde
içten gelen bir içtenlikle
kendime defalarca kez yazık ediyorum.

anlamsız!
bu düşünceyi sanki bir yerden tanıyorum
uzun zamandan beri uğramadığım evimin penceresinden
tanıyıp tanıyıp unuttuğum resimleri
kimsenin görmediği bir yerde yırtıp yırtıp atıyorum.

seviyorum!
bu cümleyi sanki daha önce de söyledim birilerine
ama sendin en çok hakeden kalbimde
bilsen bu uzun yolculukları kimin için yaptığımı
bunca yolları kimin için aştığımı
ama bilmezsin bilemezsin
bilsende kimseye dönmezsin.

ve kimse olmaz bir gün gülüşünde
bir akşam vakti bekleyişimde
korma! sana kimse adını sormaz
böyle içten bekleyişlerde.