Seviyorum bahçemde oynayan mavi özgürlüğü
Sözlerimde açan bu çınar ağaçlarını
Hayata yalnızken bile kalabalık bakmayı seviyorum
Kimsesizliğime çare ariyan su yalnızlığımı bile
Yanımda olmasalar da düş kırıklarımı inatla seviyorum
Yıldızsın kalan geceleri de seviyorum anlamsız bile olsa
Kötülük kol gezse de seviyorum şu dünyayı
Bir çocuğun gözleriyle ona bakabilmeyi delicesine
Seviyorum işte bedenimden ayrılacak olsa da şu ruhumu
Herkes gibi yaşayıp kendimce hür olmayı
Sabahın seherinde uykulu uyanışlarımı
Gülünecek şu halimi ağlamak yersiz kalırcasına seviyorum
Geleceğe ışık tutan yârimi çıldırası ya
En çok hep yanımda olan umudumu
Hiç gitmeyecekmişim gibi şu insanları özgürce seviyorum
Kayıt Tarihi : 10.5.2009 22:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Uğur Ali](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/05/10/seviyorum-217.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!