Seviyordum Seni Şiiri - Zafer Özkay

Seviyordum seni, çok seviyordum,
Ben, ben değilim uykularım firari,
Kendimi tanıyamıyorum.

Geceleri uykumdan uyanıyorum,
Ateşler içinde, kan ter içinde,
Ağzımı dayayıp musluğa su içer gibi.

Tadım tuzum yok,
Bir lokma girmiyor boğazıma,
Tuz basıyorum yarama,
Kan akıyor gözlerimden kan.

Seviyordum seni, çok seviyordum,
Korkuyorum yine sevmekten,
Yine yalnız kalmaktan korkuyorum.

Sayende gül misali sararıp soldum,
Günlerim hep karanlık,
Bir umut, bir ümit,
Ufacık bir ışık bekliyorum,
Kararan şu dünyama.

Seviyordum seni, çok seviyordum,
Ama şimdi çok yorgunum,
Bahtım karalı, yüreğim yaralı.

Artık sevda bana çok uzak,
Ve hayallerimin ötesinde,
Mutluluğu bilmem nasıl yakalarım,
Bilemiyorum.

Seviyordum seni, çok seviyordum,
Her an senin için yanıyordum,
Gözyaşlarımı hep içime akıtıyordum,
Can evimden vuruldum.

Uğruna sararıp soluyorum,
Göğsüm daralıyor,
Nefesim yetmiyor,
Senin için ölüyor, toprak oluyorum.

30 Eylül 2011