Seviyordu Gönül Şiiri - Tekmile Can

Seviyordu gönül,
Zaman durmuşçasına,
Zamana dur diyebilmişti,
Bir göz yaşları akıyordu, durmuş zamanda,
Gözleri onun gözlerinde durdurmuşken zamanı,
Bir göz yaşları akıyordu...
Ah gözleri...
Kara düşen güneş gibi,
Eritiyordu kalbini.
Donakalan zamanda kalbi eriyordu birde...
Seviyordu gönül,
Yanmışcasına...
Yakarcasına...
Sonbaharda göç etmiş kuşların,
Geri dönmesi kadar umutsuzca...
Eimiş bir mumun,
Geri yanabilmesi kadar imkansızca...
Seviyordu gönül,
Sevgi, aldığı son nefes gibi,
Derinden bir iç çekişiydi...
Dolan zamanın çaresizliğiydi...
Seviyordu gönül,
Donmuş zamanda onu bulmak kadar imkansızca...