seviyor, sevmiyor diye
azalıyordu...
ve korkular sarıyordu yüreğimi,
tüketirken parmaklarım,
papatyanın
bir bir yapraklarını...
olmaz ya; bir ihtimal,
gözlerimi dualarla kapattım...!
papatyanın son yapraklarına,
umutlarımı bağladım.
belki dedim,
bir mucize gerçekleşir...
işte o da;
son yaprağın,
seviyor çıkması gibiydi gelişin...
Kayıt Tarihi : 15.2.2020 19:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!