Seviyor, sevmiyor Şiiri - Yusuf Abıka

Herşeyin bittigini düşünüp
Karanlık ve isyan seslerinin yükseldiği
Lanet bir sokakta
Acaba beni takip eden birimi var şüphesi ile ikide bir dönüp, dönüp
Arkaya bakarak yürürken
Bir kelebek konar kollarına
O anda bişey olur
Biri belirir uzaklardan
Sana bakar
Bakınca sokaklar , parklar aydınlanır
Şehir aydınlanır
Yüreğin aydınlanır yüreğin
Sonra o gözlerden çıkan ışık
Yeşilin toprağa küstüğü
Ama topragın bundan haberi olmadıgı
Bir kilo demirmi ağır
Yoksa bir kilo pamukmu
Koşan adammı çok ıslanır
Yürüyen adammı gibi
Anlamsız tartışmaların yapıldıgı topraklara ulaşır sonra
Birden yerden , göğe doğru
Berrak bir su fışkırır
Ağaçlar en güzel yeşilini açar,
Kuşlar yeni bestelediği şarkıları söyler
Sonra yerden bir papatya çıkar
Elleri nasırlı , yüreği pürüzssüz memet gelir
Aşıktır, seviyordur, söyleyemiyordur
Ve papatyayı eline alır
Başlar koparmaya
Seviyor, sevmiyor, seviyor, sevmiyor