Seviyor Sevmiyor Şiiri - Tamer Arabacı

Hayata sustum.
Gözlerim açık
Yıllar öldürdüm
Yaşam telaşında.
Sonra konuştum ecelle.
Dünyanın döndüğüne inanamadım.
Bilmem hangi zamanın birinde,
Umutlar aradım
Düşürdüğümü sandığım.

Sevdalar yazdım
Karanlıkların arefesinde,
Ya da tutkuyu…
Öyle bir şey işte.
Hüzün virüsünün
Sirayet ettiği
Travmatik hezeyanların çelişkisiyle
Ruhumun izbelerinde,
Ödeyemeyeceğim hesaplar verdim.
Kovuldum yine.
Kovuldum işte.
Gönülhanelerin kapısından.
Ve kaç sabah uyandım
Adını yazdığım duvar diplerinde
Mahmur gözlerle.
Şimdi sen Leyla olsan ne yazar!
Ya da ben mecnun…
Makyaj icat edileli
Sevdaların evrimi tebelleş olmuş
21. Yüzyılın özlemlerine.
Gönüller han kapısı
Acıtır yüreğime vuran dalgalar,
Ve zaman sustu.

Dağların ardında neyse korkulan,
Yollarda masal olasılıkları.
Sevmekler ağaçları kesilmiş orman sessizliği
Düş bahçelerinde talan.
Vur kendini sen de hadi!
Çıkmazlar çizili kaderine,
Ama ne olur gitme!

Sahi dünya ne yöne dönüyor?
Kafalarda duman
Akıllarda ödem.
Ecel düşmüş peşime
Ben ise hala
Seviyor sevmiyor.

24.11.2016